дзя́дзюхна
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дзя́дзюхна |
дзя́дзюхны |
| Р. |
дзя́дзюхны |
дзя́дзюхнаў |
| Д. |
дзя́дзюхне |
дзя́дзюхнам |
| В. |
дзя́дзюхну |
дзя́дзюхнаў |
| Т. |
дзя́дзюхнай
дзя́дзюхнаю |
дзя́дзюхнамі |
| М. |
дзя́дзюхне |
дзя́дзюхнах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дя́дюшка ласк. (дядя) дзя́дзька, -кі м.; (при обращении) дзя́дзечка, -кі м., дзя́дзюхна, -ны м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)