Verbum

анлайнавы слоўнік

Дзяві́чкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Дзявічкі (археал.) 3/347; 4/214

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Дзявічкі (в., Полацкі р-н) 4/214

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

dziewiczy

dziewicz|y

1. дзявочы; дзявоцкі;

~y wieczór — дзявочнік, дзявоцкія запоіны, дзявічкі (апошні вечар напярэдадні вяселля);

błona ~a анат. дзявоцкая плява;

2. нявінны; некрануты; цнатлівы;

3. некрануты; першабытны;

~a puszcza — першабытны лес;

teren ~y — некранутая зямля;

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)