дзяво́цкая

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. дзяво́цкая дзяво́цкія
Р. дзяво́цкай дзяво́цкіх
Д. дзяво́цкай дзяво́цкім
В. дзяво́цкую дзяво́цкія (неадуш.)
Т. дзяво́цкай
дзяво́цкаю		 дзяво́цкімі
М. дзяво́цкай дзяво́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзяво́цкая ж., сущ., уст. де́вичья

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

деви́чья сущ., ист. дзяво́цкая, -кай ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяво́цкі, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і дзявочы. Дзявоцкія гады. Дзявоцкія уборы. □ Праз цябе, дзявоцкая краса, Слёзы коцяцца, як буйная раса. Багдановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плява́ ж., анат. плева́;

○ дзяво́цкая п. — де́вственная плева́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяво́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзяво́цкі дзяво́цкая дзяво́цкае дзяво́цкія
Р. дзяво́цкага дзяво́цкай
дзяво́цкае		 дзяво́цкага дзяво́цкіх
Д. дзяво́цкаму дзяво́цкай дзяво́цкаму дзяво́цкім
В. дзяво́цкі (неадуш.)
дзяво́цкага (адуш.)		 дзяво́цкую дзяво́цкае дзяво́цкія (неадуш.)
дзяво́цкіх (адуш.)
Т. дзяво́цкім дзяво́цкай
дзяво́цкаю		 дзяво́цкім дзяво́цкімі
М. дзяво́цкім дзяво́цкай дзяво́цкім дзяво́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

плева́ анат. плява́, -вы́ ж.; пле́ўка, -кі ж.;

де́вственная плева́ дзяво́цкая плява́;

лёгочная плева́ лёгачная плява́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

де́вственный

1. (целомудренный) няві́нны, цнатлі́вы; дзяво́цкі;

де́вственная плева́ анат. дзяво́цкая плява́;

2. (нетронутый) некрану́ты; першабы́тны;

де́вственная по́чва некрану́тая гле́ба.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плява́ ж анат:

лёгачная плява́ Pléura f -, Brústfell n -(e)s, Ríppenfell n;

дзяво́цкая плява́ Júngfernhäutchen n -s, -, Hýmen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

virgin

[ˈvɜ:rdʒən]

1.

n.

1) няві́ньніца, цнатлі́вая f.

2) незаму́жняя малада́я жанчы́на

2.

adj.

1) цнатлі́вы; чы́сты, няві́нны

2) дзяво́цкі

virgin modesty — дзяво́цкая сьці́пласьць

3) чы́сты, някра́нуты

virgin snow — цалі́к -а́ m., чысьцю́ткі сьнег

virgin forest — лясна́я не́руш

virgin land (soil) — цальнёг -у m., цаліна́ f.

•

- Virgin

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)