дзы́нкнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дзы́нкну дзы́нкнем
2-я ас. дзы́нкнеш дзы́нкнеце
3-я ас. дзы́нкне дзы́нкнуць
Прошлы час
м. дзы́нкнуў дзы́нкнулі
ж. дзы́нкнула
н. дзы́нкнула
Загадны лад
2-я ас. дзы́нкні дзы́нкніце
Дзеепрыслоўе
прош. час дзы́нкнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзы́нкнуць сов.

1. (издать звенящий звук) звя́кнуть, бря́кнуть;

2. (о насекомых) прогуде́ть, прожужжа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзы́нкнуць klírren vi, rásseln vi (рэчы); súmmen vi, súrren vi (насякомыя)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дзы́нкнуць і дзі́нькнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да дзынкаць, дзінькаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзі́нькнуць,

гл. дзынкнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзвы́нкнуць сов., см. дзы́нкнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзи́нькнуть сов., разг. дзі́нькнуць, дзы́нкнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задзы́нкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць дзынкаць. // Дзынкнуць некалькі разоў запар. Як кранулі каня, дык у возе нешта задзынкала. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

brząknąć

зак. брынкнуць; дзынкнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)