дзеравя́ка, -і, ДМ -вя́цы, мн. -і, -вя́к, ж. (разм.).

Кавалак дрэва.

На беразе ракі дагнівалі пачарнелыя дзеравякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзеравя́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзеравя́ка дзеравя́кі
Р. дзеравя́кі дзеравя́к
Д. дзеравя́цы дзеравя́кам
В. дзеравя́ку дзеравя́кі
Т. дзеравя́кай
дзеравя́каю		 дзеравя́камі
М. дзеравя́цы дзеравя́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзеравя́ка ж. (кусок дерева) деревя́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзеравя́ка, ‑і, ДМ ‑вады, ж.

Разм. Бервяно; кавалак дрэва. Бацька цяслярыў у пана, і там яго прыбіла каля зруба дзеравякай. Брыль. Падняў [Павел] вынесеную веснавой паводкай адну дзеравяку, другую, пагрэбаў рукамі — ніводнага чарвячка няма. Пальчэўскі. // Дрэва. Незлічоныя купіны, нізкарослыя хвойкі на іх, пачарнелыя карчагі даўно адмёршых дзеравяк раслі і гнілі тут спрадвеку. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзеравя́ка ж. (невялікі кавалак дрэва) Hólzklötzchen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

drewenko

н. трэска; дзеравяка, дзеравячына

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

деревя́шка

1. дзеравя́ка, -кі ж., дзеравя́шка, -кі ж., дзеравя́чына, -ны ж.;

2. (деревянная нога) разг. кавяла́, -лы́ ж., дзеравя́шка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)