дзе́жкавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дзе́жкавы |
дзе́жкавая |
дзе́жкавае |
дзе́жкавыя |
| Р. |
дзе́жкавага |
дзе́жкавай
дзе́жкавае |
дзе́жкавага |
дзе́жкавых |
| Д. |
дзе́жкаваму |
дзе́жкавай |
дзе́жкаваму |
дзе́жкавым |
| В. |
дзе́жкавы (неадуш.)
дзе́жкавага (адуш.) |
дзе́жкавую |
дзе́жкавае |
дзе́жкавыя (неадуш.)
дзе́жкавых (адуш.) |
| Т. |
дзе́жкавым |
дзе́жкавай
дзе́жкаваю |
дзе́жкавым |
дзе́жкавымі |
| М. |
дзе́жкавым |
дзе́жкавай |
дзе́жкавым |
дзе́жкавых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дзе́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.
Драўляная, крыху звужаная к верху пасудзіна з прамых клёпак¹ для заквашвання цеста і пад.
Хапіў з дзежкі, аж не бачыць сцежкі (з нар.).
|| памянш. дзе́жачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым. дзе́жачны, -ая, -ае і дзе́жкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)