дзе́жачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзе́жачны дзе́жачная дзе́жачнае дзе́жачныя
Р. дзе́жачнага дзе́жачнай
дзе́жачнае		 дзе́жачнага дзе́жачных
Д. дзе́жачнаму дзе́жачнай дзе́жачнаму дзе́жачным
В. дзе́жачны
дзе́жачнага		 дзе́жачную дзе́жачнае дзе́жачныя
дзе́жачных
Т. дзе́жачным дзе́жачнай
дзе́жачнаю		 дзе́жачным дзе́жачнымі
М. дзе́жачным дзе́жачнай дзе́жачным дзе́жачных

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дзе́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

Драўляная, крыху звужаная к верху пасудзіна з прамых клёпак¹ для заквашвання цеста і пад.

Хапіў з дзежкі, аж не бачыць сцежкі (з нар.).

|| памянш. дзе́жачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. дзе́жачны, -ая, -ае і дзе́жкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)