дзевя́цера, дзевяцяры́х, ліч. зб.

Дзевяць (падліковага значэння не мае, ужываецца з назоўнікамі мужчынскага, ніякага або агульнага роду, якія абазначаюць асоб, маладых істот, а таксама з назоўнікамі, якія маюць толькі мн. лік, і з асабовымі займеннікамі ў мн. ліку). Дзевяцера дзяцей. Дзевяцера сутак. Нас было дзевяцера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзявя́цера

лічэбнік, зборны

мн.
-
Н. дзявя́цера
дзевя́цера
Р. дзевяцяры́х
Д. дзевяцяры́м
В. дзявя́цера
дзевяцяры́х
Т. дзевяцяры́мі
М. дзевяцяры́х

Іншыя варыянты: дзевяцё́ра.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

dziewięcioro

зборн. дзевяцера

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)