дзевя́цера, дзевяцяры́х, ліч. зб.
Дзевяць (падліковага значэння не мае, ужываецца з назоўнікамі мужчынскага, ніякага або агульнага роду, якія абазначаюць асоб, маладых істот, а таксама з назоўнікамі, якія маюць толькі мн. лік, і з асабовымі займеннікамі ў мн. ліку). Дзевяцера дзяцей. Дзевяцера сутак. Нас было дзевяцера.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзявя́цера
лічэбнік, зборны
|
мн. |
| - |
| Н. |
дзявя́цера дзевя́цера |
| Р. |
дзевяцяры́х |
| Д. |
дзевяцяры́м |
| В. |
дзявя́цера дзевяцяры́х |
| Т. |
дзевяцяры́мі |
| М. |
дзевяцяры́х |
Іншыя варыянты:
дзевяцё́ра.
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
dziewięcioro
зборн. дзевяцера
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)