Дзвіна́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Дзвіна́
Р. Дзвіны́
Д. Дзвіне́
В. Дзвіну́
Т. Дзвіно́й
Дзвіно́ю
М. Дзвіне́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Дзвіна́ ж., р. Двина́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дзвіна́ ж Dzviná, Dǘna i Dwiná f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Захо́дняя Дзвіна́ р. За́падная Двина́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Заходняя Дзвіна

т. 7, с. 23

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Паўночная Дзвіна

т. 12, с. 224

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Паўно́чная Дзвіна́ ж die Nördliche Dwiná f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ВІ́ЦЕБСКІ ШКЛОЗАВО́Д «ЗАХО́ДНЯЯ ДЗВІНА́».

Дзейнічаў у 1909—14 у Віцебску. У 1913 працавала 500 рабочых, з-д вырабіў звычайнага шкла і хрусталю на 300 тыс. руб.

т. 4, с. 233

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

За́падная Двина́ р. Захо́дняя Дзвіна́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Двина́ р. Дзвіна́, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)