Десна́ р. Дзясна́, -ны́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

десна́ анат. дзясна́, -ны́ ж., мн. дзя́сны, -сен и -снаў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

десна

Том: 8, старонка: 61.

img/08/08-061_0304_Десна.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

дзясна́ ж., анат. десна́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дзясна́ ’дзясна’. Параўн. рус. десна́, укр. я́сни, польск. dziąsna, серб.-харв. де̑сна і г. д. Прасл. *dęsn‑, магчыма, ад і.-е. назвы зуба (літ. dantìs, ст.-інд. dant‑, лац. dens і г. д.). Бернекер, 1, 190; Фасмер, 1, 506; Трубачоў, Эт. сл., 5, 26–27.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)