дерю́га ж., разг. дзяру́га, -гі ж., радно́, -на́ ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дерюга

Том: 8, старонка: 61.

img/08/08-061_0292_Дерюга.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

дзяру́га ж., разг. (холст) дерю́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

радно́ ср. мешкови́на ж., рядно́, дерю́га ж.;

◊ з радна́ ў раго́жу — погов. из кулька́ в рого́жку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́сконь ж.

1. бот. мані́цы, род. мані́ц, ед. мані́ца, -цы ж.;

2. (материал) канаплі́на, -ны ж.; уст. (домотканный холст из волокна конопли, дерюга) зрэ́б’е, род. зрэ́б’я ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)