де́душка в разн. знач. дзед, род. дзе́да м., дзяду́ля, -лі м., дзяду́ня, -ні м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяду́ля м., ласк. де́душка, деду́ля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяду́ня м., ласк. де́душка, деду́ля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяду́ся м., ласк. де́душка, деду́ля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзе́дка м., разг., ласк. де́душка, де́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старэ́нькі разг., уменьш.-ласк.

1. прил. ста́ренький;

2. в знач. сущ. старичо́к, де́душка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзед I м.

1. (старый человек) стари́к, дед, де́душка;

2. (отец матери или отца) дед, де́душка;

3. разг. (обращение к старику) дед, де́душка;

◊ Дзед Маро́з — Дед Моро́з;

сле́дам за дзе́дам — сле́дом за де́дом; по приме́ру ста́рших;

дзяды́ і пра́дзеды — деды́ и пра́деды

дзед II м., уст. (подставка для горящей лучины) свете́ц, свети́льник, поставе́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)