деви́чья сущ., ист. дзяво́цкая, -кай ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяво́цкая ж., сущ., уст. де́вичья

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяво́чы де́вичий, деви́ческий;

~чае про́звішча — де́вичья фами́лия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

де́вичий и деви́чий дзяво́чы, дзяво́цкі;

деви́чья фами́лия дзяво́чае (дзяво́цкае) про́звішча;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяво́цкі см. дзяво́чы;

дз. го́нар — де́вичья (деви́ческая) честь;

~кія ўбо́ры — де́вичьи (деви́ческие) наря́ды

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хараство́ ср.

1. красота́ ж.; краса́ ж.; пре́лесть ж.;

дзяво́чае х. — де́вичья красота́ (краса́);

2. (обстановки, одежды и т.п.) великоле́пие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фами́лия ж.

1. про́звішча, -шча ср.;

назва́ть своё и́мя и фами́лию назва́ць сваё імя́ і про́звішча;

де́вичья фами́лия дзяво́чае про́звішча;

2. (род) фамі́лія, -ліі ж.;

3. (семья) уст. сям’я́, -м’і́ ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)