дева́ть разг.

1. сов. дзець, падзе́ць;

2. несов. дзява́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзява́ць несов., разг. дева́ть; см. дзець

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падзе́ць сов., разг. (о многом, о многих) дева́ть, деть; (затерять — ещё) задева́ть, подева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падзява́ць сов., разг. (о многом, о многих) дева́ть, деть, (затерять — ещё) задева́ть, подева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзець сов., разг. дева́ть, деть; (затерять — ещё) задева́ть, подева́ть;

дзе ты дзеў маю́ кні́гу? — куда́ ты дева́л (дел, задева́л, подева́л) мою́ кни́гу?;

няма́ куды́ дз. гро́шы — не́куда деть (дева́ть) де́ньги;

не ве́даць, куды́ во́чы дз. — не знать, куда́ глаза́ деть;

гэ́тага ніку́ды не дзе́нешэ́того никуда́ не де́нешь;

не ве́даць, куды́ ру́кі дз. — не знать, куда́ ру́ки деть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)