двойга

Том: 7, старонка: 284.

img/07/07-284_1301_Двойга.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Двайга́ ’двое’ (Сцяц.). Бясспрэчнае запазычанне з польск. мовы. Параўн. польск. dwojgo ’двое’ (параўн. таксама р. скл. dwojga ад лічэбніка dwoje ’двое’). Адносна польскіх форм гл. Слаўскі, 1, 183. Параўн. яшчэ ст.-бел. двойкга, двойга ’двое’ (якія дакладна адлюстроўваюць польскую форму dwojgo; гл. Булыка, Запазыч., 88).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)