две дзве, род. дзвюх, дат. дзвюм, твор. дзвюма́, пред. (аб) дзвюх.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

две

Том: 7, старонка: 277.

img/07/07-277_1241_Две.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

дзве (род. дзвюх) две

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Два, дзве. Рус. два, две, укр. два, дві, польск. dwa, dwie, чэш. dva, dvě, балг. два, две, ст.-слав. дъва, дъвѣ. Прасл. *dъva, *dъvě. Параўн. літ. dù, dvì, ст.-інд. duvā́u, duvā́, грэч. δύω, лац. due, гоц. twai, twos. І.‑е. *d(u̯)uō, *d(u)u̯oi ’два’. Параўн. Брукнер, 105; Траутман, 64; Фасмер, 1, 486; Трубачоў, Эт. сл., 185–186.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

двухсме́нка (работа в две смены) разг. двухзме́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

двухзме́нка ж., разг. (работа в две смены) двухсме́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распалаві́ніцца сов., разг. раздели́ться (распа́сться) на́ две ча́сти

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распалаві́ньвацца несов., страд., разг. дели́ться (распада́ться) на́ две ча́сти

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шере́нга ж. шарэ́нга, -гі ж.;

в две шере́нги у дзве шарэ́нгі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Нацэ́пніца ’памылка пры снаванні красён’, нацэпуха ’тс’ (Сл. ПЗБ), нацэпіца, nanėniu̯a ’тс’ (Уладз.). Да цэп, цапок (цэпок) ’дэталь у кроснах’, параўн.: У ніту на одном цыпку да две кобылкі — нацэпіца (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)