двая́ка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
двая́ка - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

двая́ка нареч. двоя́ко

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

двая́ка, прысл.

Двума спосабамі, у двух відах, формах і пад. Задачу можна рашыць дваяка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двая́ка прысл. auf dóppelte Wéise; auf zwéierlei Art;

рашы́ць двая́ка auf zwéierlei Árt entschéiden*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

двоя́ко нареч. двая́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

двухсэ́нсавы, -ая, -ае.

3 дваякім сэнсам; які можна дваяка разумець.

Д. выраз.

Двухсэнсавае становішча.

|| наз. двухсэ́нсавасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

двухсэ́нсавы, ‑ая, ‑ае.

З дваякім сэнсам; які можна дваяка разумець. Двухсэнсавы адказ. Двухсэнсавае становішча. Двухсэнсавы жарт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dwojako

дваяка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

convexo-convex

[kən,veksoʊkɑ:nˈveks]

adj.

двая́ка -вы́пуклы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dwoiście

дваіста, дваяка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)