даўгуне́ц, -нцу́, м.

Гатунак ільну з доўгім валакном.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даўгуне́ц

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. даўгуне́ц
Р. даўгунцу́
Д. даўгунцу́
В. даўгуне́ц
Т. даўгунцо́м
М. даўгунцы́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

даўгуне́ц, -нцу́ м. (сорт льна) долгуне́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даўгуне́ц, ‑нца, м.

Сорт ільну з доўгім негалінастым сцяблом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лён-даўгуне́ц

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лён-даўгуне́ц льны-даўгунцы́
ільны́-даўгунцы́
Р. лё́ну-даўгунцу́
ільну́-даўгунцу́
льну-даўгунцу́		 льно́ў-даўгунцо́ў
ільно́ў-даўгунцо́ў
Д. лё́ну-даўгунцу́
ільну́-даўгунцу́
льну-даўгунцу́		 льнам-даўгунца́м
ільна́м-даўгунца́м
В. лён-даўгуне́ц льны-даўгунцы́
ільны́-даўгунцы́
Т. лё́нам-даўгунцо́м
ільно́м-даўгунцо́м
льном-даўгунцо́м		 льна́мі-даўгунца́мі
ільна́мі-даўгунца́мі
М. лё́не-даўгунцы́
ільне́-даўгунцы́
льне-даўгунцы́		 льнах-даўгунца́х
ільна́х-даўгунца́х

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лён-даўгуне́ц, лёну-даўгунцу́, ільну-даўгунцу́ і (пасля галосных) льну-даўгунцу́, м.

Лён з доўгім валакном высокай якасці, сцяблом да 125 см у вышыню, з малым разгалінаваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Лён-даўгунец 1/238; 6/350; 9/120; 10/409

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

лён-даўгуне́ц (род. лёну (ільну́, льну)-даўгунцу́) м., с.-х. лён-долгуне́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

долгуне́ц с.-х. даўгуне́ц, -нцу́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кусці́цца, ‑ціцца; незак.

Расці кустом, разгаліноўвацца ў выглядзе куста. Там расце лён-даўгунец, каласіцца высокае жыта, кусціцца кармавая бульба. Пестрак. Будуць свежым лісцем шалясцець бярозы, Будзе рунь кусціцца пышна па вясне! Васілёк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)