дашко́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Дзіця дашкольнага ўзросту.

Рэгістрацыя дашкольнікаў.

|| ж. дашко́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дашко́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дашко́льнік дашко́льнікі
Р. дашко́льніка дашко́льнікаў
Д. дашко́льніку дашко́льнікам
В. дашко́льніка дашко́льнікаў
Т. дашко́льнікам дашко́льнікамі
М. дашко́льніку дашко́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дашко́льнік м. дошко́льник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дашко́льнік, ‑а, м.

Дзіця дашкольнага ўзросту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дашко́льнік м. Vórschulkind n -es, -er; noch nicht schúlpflichtiges Kind

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дошко́льник дашко́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дашко́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да дашкольнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przedszkolak

м. дашкольнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Vórschüler

m -s, - дашко́льнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дзіця, дзіцё, дзіцянё, малое, малыш, малеча / дашкольнага ўзросту: дашкольнік; дзяціна (разм., ласк.); карапуз (разм., жарт.); дзіцёнак (абл.); паўзун (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)