Да́чная

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. Да́чная
Р. Да́чнай
Д. Да́чнай
В. Да́чную
Т. Да́чнай
Да́чнаю
М. Да́чнай

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

да́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. да́чны да́чная да́чнае да́чныя
Р. да́чнага да́чнай
да́чнае		 да́чнага да́чных
Д. да́чнаму да́чнай да́чнаму да́чным
В. да́чны (неадуш.)
да́чнага (адуш.)		 да́чную да́чнае да́чныя (неадуш.)
да́чных (адуш.)
Т. да́чным да́чнай
да́чнаю		 да́чным да́чнымі
М. да́чным да́чнай да́чным да́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Kórbmöbel

n -s, - пле́ценая (да́чная) мэ́бля

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кааператы́ўна-да́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кааператы́ўна-да́чны кааператы́ўна-да́чная кааператы́ўна-да́чнае кааператы́ўна-да́чныя
Р. кааператы́ўна-да́чнага кааператы́ўна-да́чнай
кааператы́ўна-да́чнае		 кааператы́ўна-да́чнага кааператы́ўна-да́чных
Д. кааператы́ўна-да́чнаму кааператы́ўна-да́чнай кааператы́ўна-да́чнаму кааператы́ўна-да́чным
В. кааператы́ўна-да́чны (неадуш.)
кааператы́ўна-да́чнага (адуш.)		 кааператы́ўна-да́чную кааператы́ўна-да́чнае кааператы́ўна-да́чныя (неадуш.)
кааператы́ўна-да́чных (адуш.)
Т. кааператы́ўна-да́чным кааператы́ўна-да́чнай
кааператы́ўна-да́чнаю		 кааператы́ўна-да́чным кааператы́ўна-да́чнымі
М. кааператы́ўна-да́чным кааператы́ўна-да́чнай кааператы́ўна-да́чным кааператы́ўна-да́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

садо́ва-да́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. садо́ва-да́чны садо́ва-да́чная садо́ва-да́чнае садо́ва-да́чныя
Р. садо́ва-да́чнага садо́ва-да́чнай
садо́ва-да́чнае		 садо́ва-да́чнага садо́ва-да́чных
Д. садо́ва-да́чнаму садо́ва-да́чнай садо́ва-да́чнаму садо́ва-да́чным
В. садо́ва-да́чны (неадуш.)
садо́ва-да́чнага (адуш.)		 садо́ва-да́чную садо́ва-да́чнае садо́ва-да́чныя (неадуш.)
садо́ва-да́чных (адуш.)
Т. садо́ва-да́чным садо́ва-да́чнай
садо́ва-да́чнаю		 садо́ва-да́чным садо́ва-да́чнымі
М. садо́ва-да́чным садо́ва-да́чнай садо́ва-да́чным садо́ва-да́чных

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

да́ча​II ж.

1. (будынак) Wóchenendhaus n -es, -häuser; Lándhaus n, Sómmerhaus n; Dátscha f -, -s, Dátsche f -, -n;

2. (дачная мясцовасць) Sómmerfrische f -;

на да́чы auf dem Lánde;

на да́чу aufs Land

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

БІ́ТАЎ Андрэй Георгіевіч

(н. 27.5.1937, С.-Пецярбург),

рускі пісьменнік. Скончыў Ленінградскі горны ін-т (1962). Першая кніга — зб. апавяданняў «Вялікі шар» (1963). У зб-ках апавяданняў «Аптэкарскі востраў» (1968), аповесцяў «Дачная мясцовасць» (1967), «Спосаб жыцця» (1972), «Дні чалавека» (1976), «Нядзельны дзень» (1980), цыкле аповесцяў «Роля» (1976), раманах «Малады Адоеўцаў» (1976), «Пушкінскі дом» (1987), «Апантаныя» (ч. 1—3, 1995) і інш. — філас.-этычныя і эстэт. праблемы, унутраны свет сучаснага інтэлігента. Для стылю пісьменніка характэрна спалучэнне белетрыстыкі і эсэістыкі, прасякнутай лірызмам. Аўтар дзённікаў-падарожжаў («Адна краіна», 1961; «Урокі Арменіі», 1967—68; «Азарт», 72), літ.-біягр. партрэтаў («Падарожжа да сябра дзяцінства», 1966), нататкаў пра л-ру і мастацтва («Выбар натуры», 1971—73; «Ахілес і чарапаха», 1975), філас.-публіцыстычных нарысаў («Птушкі, або Новыя звесткі пра чалавека», 1971—75, і інш.).

т. 3, с. 160

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

да́чны Sómmerhaus-; sich auf ein Wóchenendhaus [Sómmerhaus] bezíehend;

да́чны сезо́н Féri¦enzeit f -;

да́чны цягні́к Vórortzug m -(e)s, -züge;

да́чнае жыццё Lándleben n -s, Lében in der Sómmerfrische;

да́чны пасёлак Féri¦ensiedlung f -, -en;

да́чнае ме́сца Sómmerfrische f -;

да́чная мэ́бля Campingmöbel [´kɛm-] pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

БРАВА́РСКАЯ Зінаіда Іванаўна

(н. 31.8.1916, ст. Адэса-Дачная, Украіна),

бел. актрыса, рэжысёр, педагог. Нар. арт. Беларусі (1967). Скончыла Дзярж. ін-т тэатр. мастацтва ў Маскве (1937). Сцэн. дзейнасць пачала ў Т-ры юнага гледача Беларусі. З 1938 у Нац. акад. т-ры імя Я.Купалы (у 1941—50 у франтавым т-ры Масквы, т-рах Ашхабада, Пензы, Куйбышава). Выканаўца лірыка-драм. і вострахарактарных роляў. У творчасці спалучае выразны вонкавапластычны малюнак з псіхал. характарыстыкай персанажа. З лепшых роляў: Бажашуткава («Амністыя» М.Матукоўскага), Маці («Зацюканы апостал» А.Макаёнка), Ірына («Вогненны мост» Б.Рамашова), Юлечка («Даходнае месца» А.Астроўскага), Нора («Нора» Г.Ібсена), Ніхаль («Дзівак» Назыма Хікмета), Клея («Ліса і вінаград» Г.Фігейрэду), Эржы («Гульня з кошкай» І.Эркеня), Сара Бернар («Смех лангусты» Дж.Марэла), Понсія («Гульня ў джын» Д.Кобурна). Знялася ў фільмах «Гадзіннік спыніўся апоўначы», «Нашы суседзі», «Хто смяецца апошнім», у тэлевіз. спектаклі «Крах». Аўтар і рэжысёр радыёпастановак («Вайна пад стрэхамі» паводле А.Адамовіча і інш.). У 1953—55 і 1967—88 выкладала ў Бел. тэатр.-маст. Ін-це.

т. 3, с. 226

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)