даціна́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
даціна́ю |
даціна́ем |
| 2-я ас. |
даціна́еш |
даціна́еце |
| 3-я ас. |
даціна́е |
даціна́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
даціна́ў |
даціна́лі |
| ж. |
даціна́ла |
| н. |
даціна́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
даціна́й |
даціна́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
даціна́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
даціна́ць несов., обл. донима́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
даціна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.
Абл. Даймаць. [Дармідон] часта дацінаў жонку за тое, што яму амаль заўсёды даводзіцца есці халоднае снеданне. Сабаленка. У паветры ўжо адчуваўся подых блізкай восені. Днём усё яшчэ было горача. Затое ноччу дацінаў холад. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)