дацяка́ць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. дацяка́е дацяка́юць
Прошлы час
м. дацяка́ў дацяка́лі
ж. дацяка́ла
н. дацяка́ла

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дацяка́ць несов. дотека́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дацяка́ць, ‑ае.

Незак. да дацячы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дотека́ть несов. дацяка́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dociekać

незак.

1. czego высвятляць; даследаваць што; спрабаваць зразумець;

dociekać prawdy — шукаць праўды;

dociekać przyczyn — шукаць прычыны;

2. дацякаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)