датча́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. датча́нка датча́нкі
Р. датча́нкі датча́нак
Д. датча́нцы датча́нкам
В. датча́нку датча́нак
Т. датча́нкай
датча́нкаю		 датча́нкамі
М. датча́нцы датча́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

датча́нка датча́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

датча́нка,

гл. датчане.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

датча́не, -ча́н, адз. -ча́нін, -а, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Даніі.

|| ж. датча́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. да́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Dane [deɪn] n. датча́нін; датча́нка;

the Danes датча́не

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Dunka

ж. датчанка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

датча́не, ‑чан; адз. датчанін, ‑а, м.; датчанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. датчанкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Даніі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Dane

[deɪn]

n.

датча́нін -а m., датча́нка f., датча́не pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)