дасу́шваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дасу́шваю дасу́шваем
2-я ас. дасу́шваеш дасу́шваеце
3-я ас. дасу́швае дасу́шваюць
Прошлы час
м. дасу́шваў дасу́швалі
ж. дасу́швала
н. дасу́швала
Загадны лад
2-я ас. дасу́швай дасу́швайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дасу́шваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дасу́шваць несов.

1. (што) досу́шивать;

2. (чаго) (прибавлять сушкой) досу́шивать;

1, 2 см. дасушы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дасу́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дасушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дасу́шваць, дасушы́ць zu Énde [fértig] trócknen; dörren vt; rösten vt (лён)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

досу́шивать несов. дасу́шваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дасу́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дасушваць — дасушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дасу́швацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да дасушыцца.

2. Зал. да дасушваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)