дастая́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дастаю́ся дастаі́мся
2-я ас. дастаі́шся дастаіце́ся
3-я ас. дастаі́цца дастая́цца
Прошлы час
м. дастая́ўся дастая́ліся
ж. дастая́лася
н. дастая́лася
Загадны лад
2-я ас. дасто́йся дасто́йцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час дастая́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дастая́цца сов., разг. достоя́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дастая́цца, ‑стаюся, ‑стаішся, ‑стаіцца; зак.

Разм.

1. Стоячы ў чаканні чаго‑н., дасягнуць мэты. Дастаяцца ў касу.

2. Доўгім стаяннем прынесці сабе шкоду. Дастаяўся, што ногі змерзлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

достоя́ться разг. дастая́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дасто́йвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да дастаяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)