даснава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дасную́ |
даснуё́м |
| 2-я ас. |
даснуе́ш |
даснуяце́ |
| 3-я ас. |
даснуе́ |
дасную́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
даснава́ў |
даснава́лі |
| ж. |
даснава́ла |
| н. |
даснава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
дасну́й |
дасну́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
даснава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
даснава́ць сов., спец. доснова́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
даснава́ць, ‑сную, ‑снуеш, ‑снуе; ‑снуём, ‑снуяце; зак., што.
Скончыць снаванне; давесці снаванне чаго‑н. да канца ці да якога‑н. месца. Даснаваць кросны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дасно́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да даснаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)