дасле́днік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дасле́днік |
дасле́днікі |
| Р. |
дасле́дніка |
дасле́днікаў |
| Д. |
дасле́дніку |
дасле́днікам |
| В. |
дасле́дніка |
дасле́днікаў |
| Т. |
дасле́днікам |
дасле́днікамі |
| М. |
дасле́дніку |
дасле́дніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дасле́днік м. о́пытник;
калга́снікі-~нікі — колхо́зники-о́пытники
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дасле́днік м. гл. даследчык
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
о́пытник дасле́днік, -ка м., во́пытнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)