дарме́з
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дарме́з |
дарме́зы |
| Р. |
дарме́за |
дарме́заў |
| Д. |
дарме́зу |
дарме́зам |
| В. |
дарме́з |
дарме́зы |
| Т. |
дарме́зам |
дарме́замі |
| М. |
дарме́зе |
дарме́зах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дарме́з
(фр. dormeuse)
уст. дарожная карэта са спальнымі месцамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дорме́з ист. дарме́з, -за м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)