дарвіні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Паслядоўнік дарвінізму.

|| ж. дарвіні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. дарвіні́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дарвіні́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дарвіні́ст дарвіні́сты
Р. дарвіні́ста дарвіні́стаў
Д. дарвіні́сту дарвіні́стам
В. дарвіні́ста дарвіні́стаў
Т. дарвіні́стам дарвіні́стамі
М. дарвіні́сце дарвіні́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дарвіні́ст м. дарвини́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дарвіні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Паслядоўнік дарвінізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дарвіні́ст м. філас. Darwiníst m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дарвіні́ст

(ад дарвінізм)

паслядоўнік дарвінізму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дарвини́ст дарвіні́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дарвіні́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да дарвініст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

darwinista

м. дарвініст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)