дапі́ска, -і, ДМ дапі́сцы, ж.

1. гл. дапісаць.

2. мн. -і, -сак. Дадатак да напісанага; прыпіска.

Дапіскі на дакументах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дапі́ска

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дапі́ска дапі́скі
Р. дапі́скі дапі́сак
Д. дапі́сцы дапі́скам
В. дапі́ску дапі́скі
Т. дапі́скай
дапі́скаю		 дапі́скамі
М. дапі́сцы дапі́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дапі́ска ж.

1. допи́сывание ср., допи́ска;

2. (то, что дописано) допи́ска

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дапі́ска, ‑і, ДМ дапісцы, ж.

1. Тое, што і дапісванне.

2. Р мн. ‑сак. Дадатак да напісанага; прыпіска. Сцёпка наглядаў сцэны размовы моладзі з загадчыкам, прычым заўважаў, што не ўсім ён адмаўляе, робіць часам дапіскі на дакументах. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапі́ска ж (дадатак да напісанага) Náchschrift f -, -en; Zúschfrift f -, -en; Ergänzung f -, -en;

2. (занясенне ў спіс) Éintragung f -, -en; Registríerung f -, -en;

3. (пісьмовая заўвага) hinzúgesetzte schríftliche Bemérkung; Ergänzung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дапіса́ць, -пішу́, -пі́шаш, -пі́ша; -пішы́; -пі́саны; зак., што.

1. Скончыць пісаць што-н.; напісаць да якога-н. месца.

Д. пісьмо.

Д. пейзаж.

2. Дадаць да напісанага; прыпісаць.

Д. некалькі радкоў.

У ведамасці ўсё можна д.

|| незак. дапі́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. дапі́ска, -і, ДМ дапі́сцы, ж. і дапі́сванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

допи́ска дапі́ска, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)