дапуска́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дапуска́нне
Р. дапуска́ння
Д. дапуска́нню
В. дапуска́нне
Т. дапуска́ннем
М. дапуска́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дапуска́нне ср. подго́нка ж., подго́н м., приго́нка ж.; см. дапуска́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дапуска́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. дапускаць — дапусціць (у 4 знач.). Дапусканне дошак. Дапусканне рам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапуска́нне н. Ánpassen n -s; Éinpassen n -s; Nácharbeit f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)