дапо́лванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дапо́лванне
Р. дапо́лвання
Д. дапо́лванню
В. дапо́лванне
Т. дапо́лваннем
М. дапо́лванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дапо́лванне ср. допа́лывание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дапо́лванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. даполваць — дапалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

допа́лывание дапо́лванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)