дапаі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дапаю́ дапо́ім
2-я ас. дапо́іш дапо́іце
3-я ас. дапо́іць дапо́яць
Прошлы час
м. дапаі́ў дапаі́лі
ж. дапаі́ла
н. дапаі́ла
Загадны лад
2-я ас. дапаі́ дапаі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час дапаі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дапаі́ць сов. допои́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дапаі́ць, ‑паю, ‑поіш, ‑поіць; зак., каго-што.

Скончыць паенне каго‑н. Дапаіць статак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

допои́ть сов. дапаі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дапо́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дапаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)