дапа́йваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дапа́йваю дапа́йваем
2-я ас. дапа́йваеш дапа́йваеце
3-я ас. дапа́йвае дапа́йваюць
Прошлы час
м. дапа́йваў дапа́йвалі
ж. дапа́йвала
н. дапа́йвала
Загадны лад
2-я ас. дапа́йвай дапа́йвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дапа́йваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дапа́йваць несов. допа́ивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дапа́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дапаяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапа́йвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да дапайваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даліто́ўваць несов., уст., см. дапа́йваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

допа́ивать​I несов. (к допая́ть) дапа́йваць, уст. даліто́ўваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)