дана́тар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дана́тар дана́тары
Р. дана́тара дана́тараў
Д. дана́тару дана́тарам
В. дана́тара дана́тараў
Т. дана́тарам дана́тарамі
М. дана́тару дана́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дана́тар м., книжн. дона́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дана́тар

(лац. donator = дарыльшчык)

1) характэрная для мастацтва сярэдневякоўя і эпохі Адраджэння выява будаўніка храма або заказчыка твора жывапісу;

2) рэчыва, якое служыць для атрымання з яго іншага рэчыва або матэрыялу (напр. вада з’яўляецца данатарам вугляроду).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)