дана́йцы, -цаў ист. дана́йцы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дана́йцы, ‑аў; адз. данаец, ‑найца, м.

Назва аднаго са старажытных грэчаскіх плямён.

•••

Дар данайцаў гл. дар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дана́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дана́ец дана́йцы
Р. дана́йца дана́йцаў
Д. дана́йцу дана́йцам
В. дана́йца дана́йцаў
Т. дана́йцам дана́йцамі
М. дана́йцу дана́йцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ДАНА́ЙЦАЎ ДАРЫ́,

выраз, які абазначае каварную паслугу з мэтай прычыніць зло, загубіць. У гамераўскім эпасе ўдзельнікі Траянскай вайны данайцы, не ўзяўшы Трою штурмам, пайшлі на хітрасць: знялі аблогу, каля сцен горада пакінулі драўлянага каня, куды схаваліся воіны з Адысеем. Нягледзячы на перасцярогу жраца Лаакоана («Баюся данайцаў, нават якія прыносяць дары»), траянцы перацягнулі каня ў горад. Ноччу Д. выйшлі з каня, адчынілі гар. вароты, упусцілі свае войскі і ўзялі Трою.

т. 6, с. 35

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)