даме́шкавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
даме́шкавы |
даме́шкавая |
даме́шкавае |
даме́шкавыя |
| Р. |
даме́шкавага |
даме́шкавай
даме́шкавае |
даме́шкавага |
даме́шкавых |
| Д. |
даме́шкаваму |
даме́шкавай |
даме́шкаваму |
даме́шкавым |
| В. |
даме́шкавы (неадуш.)
даме́шкавага (адуш.) |
даме́шкавую |
даме́шкавае |
даме́шкавыя (неадуш.)
даме́шкавых (адуш.) |
| Т. |
даме́шкавым |
даме́шкавай
даме́шкаваю |
даме́шкавым |
даме́шкавымі |
| М. |
даме́шкавым |
даме́шкавай |
даме́шкавым |
даме́шкавых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
даме́шак, -шку, мн. -шкі, -шкаў, м.
Тое, што і дамешка.
|| прым. даме́шкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
даме́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -шкі, -шак, ж.
Тое, што прыбаўлена, прымешана да чаго-н.
Мука з дамешкай вотруб’я.
|| прым. даме́шкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
до́нар
(англ. donar, ад лац. donare = дарыць, ахвяраваць)
1) чалавек, у якога бяруць кроў для пералівання ці які-н. орган для перасадкі хвораму (рэцыпіенту 1);
2) фіз. дэфект крышталічнай рашоткі паўправадніка (напр. дамешкавы атам), здольны аддаваць электроны ў зону праводнасці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)