далічы́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. далічу́ся далі́чымся
2-я ас. далі́чышся далі́чыцеся
3-я ас. далі́чыцца далі́чацца
Прошлы час
м. далічы́ўся далічы́ліся
ж. далічы́лася
н. далічы́лася
Загадны лад
2-я ас. далічы́ся далічы́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час далічы́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

далічы́цца сов.

1. (просчитать до определённого числа) досчита́ть;

д. да ты́сячы — досчита́ть до ты́сячи;

2. (найти ошибку в подсчёте — с отрицанием не) досчита́ться;

не д. пяці́ рублёў — не досчита́ться пяти́ рубле́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

далічы́цца, ‑лічуся, ‑лічышся, ‑лічыцца; зак., каго-чаго (звычайна з адмоўем).

Лічачы, знайсці, выявіць. Як жа сышлася на свята Сям’я баявая, Не далічыліся ў роце Мірона Гукая. Куляшоў. // Злічыць. Не далічыцца авечак у чарадзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

далічы́цца (каго-н., чаго-н.) звычайна ўжываецца з адмоўем:

не далічы́цца nicht álle Pérsonen [Gégenstände і г. д.] entdécken [fínden*], die gezählt wérden; nicht vóllzählig sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

досчита́ться (чаще с отриц.) далічы́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

досчита́ть сов. далічы́ць; (просчитать до определённого числа — ещё) далічы́цца;

досчита́ть до ты́сячи далічы́ць (далічы́цца) да ты́сячы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

далі́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да далічыцца.

2. Зал. да далічваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dorachować się

зак. далічыцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

далічы́ць, ‑лічу, ‑лічыш, ‑лічыць; зак., каго-што і без дап.

1. Скончыць лічэнне чаго‑н.; злічыць, пералічыць да якога‑н. ліку. Далічыць грошы. Далічыць да тысячы.

2. (звычайна з адмоўем). Разм. Тое, што і далічыцца. Вярнуўшыся з дальніх этапных дарог, Мы шмат каго з нас не далічым... Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

doliczyć się

зак. kogo/czego 1. налічыць каго/што;

2. часцей з адмоўем далічыцца;

nie doliczyć się trzech książek — не далічыцца трох кніг

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)