«Спіс рускіх гарадоў далёкіх і блізкіх» 7/553

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Далё́кія

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. Далё́кія
Р. Далё́кіх
Д. Далё́кім
В. Далё́кія
Т. Далё́кімі
М. Далё́кіх

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

далё́кі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. далё́кі далё́кая далё́кае далё́кія
Р. далё́кага далё́кай
далё́кае		 далё́кага далё́кіх
Д. далё́каму далё́кай далё́каму далё́кім
В. далё́кі (неадуш.)
далё́кага (адуш.)		 далё́кую далё́кае далё́кія (неадуш.)
далё́кіх (адуш.)
Т. далё́кім далё́кай
далё́каю		 далё́кім далё́кімі
М. далё́кім далё́кай далё́кім далё́кіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падаро́жжа, -а, мн. -ы, -аў, н.

Паездка або перамяшчэнне пяшком па далёкіх краінах, мясцовасцях.

П. па Еўропе.

Кругасветнае п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аўто́бус, -а, мн. -ы, -аў, м.

Шматмесны аўтамабіль (з колькасцю месцаў для сядзення больш за дзевяць, уключаючы месца кіроўцы) для перавозкі пасажыраў.

Аўтобусы далёкіх рэйсаў.

|| прым. аўто́бусны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экзо́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж. (кніжн.).

Незвычайныя, дзівосныя асаблівасці прыроды, звычаяў, мастацтва, у тым ліку прадметы, з’явы і пад. далёкіх краін.

Усходняя э.

|| прым. экзаты́чны, -ая, -ае.

Экзатычная прырода.

Экзатычныя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

на́ват, часц.

1. Ужыв. для ўзмацнення сэнсавай выразнасці таго слова, да якога адносіцца.

Прыйшлі на вяселле н. з далёкіх вёсак.

2. у знач. злуч. Далучае члены сказа і сказы са знач. удакладнення, дабаўлення.

Стаяла спякота, н. лужыны высахлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гаёк, гайка, м.

Памянш.-ласк. да гай; невялікі гай. Дрэвы і гайкі на далёкіх узгорках вабяць да сябе ў цянёк. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́зачнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць казачнага (у 2 знач.); незвычайнасць, дзівоснасць чаго‑н. Таямніца і казачнасць лесу адсунулісл кудысьці, туляцца па далёкіх кутках. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізамарфі́я

(ад іза- + гр. morphe = форма)

аднолькавыя марфалагічныя прыкметы ў прадстаўнікоў розных груп арганізмаў, далёкіх з пункту погляду сістэматыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)