дальто́нік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які хварэе на дальтанізм.

|| ж. дальтані́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дальто́нік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дальто́нік дальто́нікі
Р. дальто́ніка дальто́нікаў
Д. дальто́ніку дальто́нікам
В. дальто́ніка дальто́нікаў
Т. дальто́нікам дальто́нікамі
М. дальто́ніку дальто́ніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дальто́нік м., разг. дальто́ник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дальто́нік, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які хварэе на дальтанізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дальто́нік м. Fárbenblinde (sub) m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дальто́нік

(ад дальтанізм)

чалавек, які хварэе на дальтанізм.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дальто́ник разг. дальто́нік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

daltonista

м. дальтонік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)