да́ктыль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. да́ктыль
Р. да́ктыля
Д. да́ктылю
В. да́ктыль
Т. да́ктылем
М. да́ктылі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

да́ктыль, -я, м. (спец.).

Трохскладовая вершаваная стапа з націскам на першым складзе ў сілаба-танічным вершаскладанні.

|| прым. дактылі́чны, -ая, -ае.

Дактылічная страфа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

да́ктыль м., лит. да́ктиль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

да́ктыль, ‑я, м.

Трохскладовая стапа з націскам на першым складзе ў сілаба-танічным вершаскладанні, напрыклад: Во́бразы / мі́лыя / ро́днага/ кра́ю, / Сму́так і/ ра́дасць ма/я́! Колас.

[Грэч. daktylos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дактыль

т. 6, с. 13

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

да́ктыль

(гр. daktylos = палец)

трохскладовая вершаваная стапа з націскам на першым складзе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

да́ктиль лит. да́ктыль, -ля м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гекза́метр, -а, мн. -ы, -аў, м.

У антычным метрычным вершаскладанні — шасцістопны дактыль з апошняй усечанай стапой¹.

|| прым. гекзаметры́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усячэ́нне ср., в разн. знач. усече́ние;

да́ктыль з ~ннем — да́ктиль с усече́нием

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усячэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. усячы.

2. У граматыцы, літаратуразнаўстве — скарачэнне слова або верша ў канцы, а таксама само слова або верш з такім скарачэннем. Дактыль з усячэннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)