дактара́нцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дактара́нцкі |
дактара́нцкая |
дактара́нцкае |
дактара́нцкія |
| Р. |
дактара́нцкага |
дактара́нцкай
дактара́нцкае |
дактара́нцкага |
дактара́нцкіх |
| Д. |
дактара́нцкаму |
дактара́нцкай |
дактара́нцкаму |
дактара́нцкім |
| В. |
дактара́нцкі (неадуш.)
дактара́нцкага (адуш.) |
дактара́нцкую |
дактара́нцкае |
дактара́нцкія (неадуш.)
дактара́нцкіх (адуш.) |
| Т. |
дактара́нцкім |
дактара́нцкай
дактара́нцкаю |
дактара́нцкім |
дактара́нцкімі |
| М. |
дактара́нцкім |
дактара́нцкай |
дактара́нцкім |
дактара́нцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дактара́нцкі доктора́нтский
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дактара́нцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да дактаранта.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дактара́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.
Асоба, якая залічана ў дактарантуру для падрыхтоўкі дысертацыі на саісканне вучонай ступені доктара навук.
|| ж. дактара́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. дактара́нцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
доктора́нтский дактара́нцкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)