дакро́іць, -кро́ю, -кро́іш, -кро́іць; -кро́ены; зак., што.

1. Закончыць кройку чаго-н.

Д. сукенку.

2. Адрэзаць дадатковую частку ад цэлага або парэзаць што-н. дадаткова на кавалкі.

Д. хлеб.

|| незак. дакро́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дакро́іць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дакро́ю дакро́ім
2-я ас. дакро́іш дакро́іце
3-я ас. дакро́іць дакро́яць
Прошлы час
м. дакро́іў дакро́ілі
ж. дакро́іла
н. дакро́іла
Загадны лад
2-я ас. дакро́й дакро́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час дакро́іўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дакро́іць сов.

1. порт. докрои́ть;

2. (хлеб и т.п.) доре́зать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дакро́іць, ‑крою, ‑кроіш, ‑кроіць; зак., што.

Закончыць кройку чаго‑н. Дакроіць сукенку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

докрои́ть сов. дакро́іць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дакро́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дакроіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dokroić

зак. дакроіць; дарэзаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дакро́ены

1. порт. докро́енный;

2. доре́занный;

1, 2 см. дакро́іць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)