дако́шваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дако́шваю дако́шваем
2-я ас. дако́шваеш дако́шваеце
3-я ас. дако́швае дако́шваюць
Прошлы час
м. дако́шваў дако́швалі
ж. дако́швала
н. дако́швала
Загадны лад
2-я ас. дако́швай дако́швайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дако́шваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дако́шваць несов., в разн. знач. дока́шивать; см. дакасі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дако́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дакасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дока́шивать несов. дако́шваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дако́шванне ср. дока́шивание; см. дако́шваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дако́швацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да дакасіцца.

2. Зал. да дакошваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дако́швацца несов.

1. (до какого-л. состояния, до каких-л. последствий) дока́шиваться;

2. разг. (до какого-л. предела) дока́шиваться;

1, 2 см. дакасі́цца;

3. страд. дока́шиваться; см. дако́шваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)