дако́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дако́чаны дако́чаная дако́чанае дако́чаныя
Р. дако́чанага дако́чанай
дако́чанае		 дако́чанага дако́чаных
Д. дако́чанаму дако́чанай дако́чанаму дако́чаным
В. дако́чаны (неадуш.)
дако́чанага (адуш.)		 дако́чаную дако́чанае дако́чаныя (неадуш.)
дако́чаных (адуш.)
Т. дако́чаным дако́чанай
дако́чанаю		 дако́чаным дако́чанымі
М. дако́чаным дако́чанай дако́чаным дако́чаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дако́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дако́чаны дако́чаная дако́чанае дако́чаныя
Р. дако́чанага дако́чанай
дако́чанае		 дако́чанага дако́чаных
Д. дако́чанаму дако́чанай дако́чанаму дако́чаным
В. дако́чаны (неадуш.)
дако́чанага (адуш.)		 дако́чаную дако́чанае дако́чаныя (неадуш.)
дако́чаных (адуш.)
Т. дако́чаным дако́чанай
дако́чанаю		 дако́чаным дако́чанымі
М. дако́чаным дако́чанай дако́чаным дако́чаных

Кароткая форма: дако́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дако́чаны дока́ченный; см. дакаці́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дако́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад дакаціць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дока́ченный дако́чаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)