дазна́чыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дазна́чу дазна́чым
2-я ас. дазна́чыш дазна́чыце
3-я ас. дазна́чыць дазна́чаць
Прошлы час
м. дазна́чыў дазна́чылі
ж. дазна́чыла
н. дазна́чыла
Загадны лад
2-я ас. дазна́ч дазна́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час дазна́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дазна́чыць (што) сов. доме́тить, зако́нчить ме́тку (чего);

д. бялі́зну — доме́тить бельё, зако́нчить ме́тку белья́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дазна́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Закончыць значанне, мечанне чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дазна́чаны доме́ченный; см. дазна́чыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дазна́чваць (што) несов. домеча́ть, зака́нчивать ме́тку (чего); см. дазна́чыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)