дажыва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дажыва́нне
Р. дажыва́ння
Д. дажыва́нню
В. дажыва́нне
Т. дажыва́ннем
М. дажыва́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дажыва́нне ср. дожива́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дажыва́нне н., дажыццё н. noch verbléibende Lébenszeit;

страхава́нне на дажыва́нне юрыд. Versícherung auf den Erlébensfall

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дожива́ние дажыва́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аго́нія

(с.-лац. agoma, ад гр. agonia = трывога)

1) перадсмяротныя пакуты, кананне;

2) перан. заняпад, дажыванне чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аго́нія

(с.-лац. agonia, ад гр. agonia = трывога)

1) перадсмяротны стан арганізма; перадсмяротныя мукі;

2) перан. заняпад, дажыванне чаго-н. (напр. а. злачыннай дыктатуры).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)