дады́баць, -аю, -аеш, -ае; зак. (разм.).

Марудна, з цяжкасцю дайсці да якога-н. месца; давалачыся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дады́баць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дады́баю дады́баем
2-я ас. дады́баеш дады́баеце
3-я ас. дады́бае дады́баюць
Прошлы час
м. дады́баў дады́балі
ж. дады́бала
н. дады́бала
Загадны лад
2-я ас. дады́бай дады́байце
Дзеепрыслоўе
прош. час дады́баўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дады́баць сов., разг. доковыля́ть, доплести́сь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дады́баць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Павольна, з цяжкасцю дайсці да якога‑н. месца; дацягнуцца, давалачыся. Памалу, мерна, крок за крокам У сваім раздум’і адзінокім Дадыбаў бацька скора к дому. Колас. Лес, здаецца, зусім побач. Вось ён, чорны, як сцяна, але дадыбай да яго, калі цяжка ісці па калена ў снезе, калі займае дух. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дады́баць разм. sich schléppen bis…

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)