дадруко́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дадруко́ўваю дадруко́ўваем
2-я ас. дадруко́ўваеш дадруко́ўваеце
3-я ас. дадруко́ўвае дадруко́ўваюць
Прошлы час
м. дадруко́ўваў дадруко́ўвалі
ж. дадруко́ўвала
н. дадруко́ўвала
Загадны лад
2-я ас. дадруко́ўвай дадруко́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дадруко́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дадруко́ўваць несов. допеча́тывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дадруко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дадрукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дадрукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак., што.

1. Надрукаваць да канца або да якога-н. месца.

Д. кнігу.

Д. старонку да палавіны.

2. Надрукаваць дадаткова.

Д. сто экзэмпляраў тэзісаў.

|| незак. дадруко́ўваць, -ваю, -ваеш, -вае.

|| наз. дадруко́ўка, -і, ДМ -ко́ўцы (да 2 знач.), ж. і дадруко́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

допеча́тывать несов. дадруко́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дадруко́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да дадрукоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дадруко́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дадрукоўваць — дадрукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дадруко́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. дадрукоўваць — дадрукаваць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

припеча́тывать несов.

1. дадруко́ўваць, прыдруко́ўваць;

2. уст. друкава́ць;

3. разг. запяча́тваць, прыпяча́тваць;

4. прост. запяча́тваць; см. припеча́тать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)