Verbum

анлайнавы слоўнік

дадрукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак., што.

1. Надрукаваць да канца або да якога-н. месца.

Д. кнігу.

Д. старонку да палавіны.

2. Надрукаваць дадаткова.

Д. сто экзэмпляраў тэзісаў.

|| незак. дадруко́ўваць, -ваю, -ваеш, -вае.

|| наз. дадруко́ўка, -і, ДМ -ко́ўцы (да 2 знач.), ж. і дадруко́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дадрукава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дадрукава́ць сов. допеча́тать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дадрукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

1. Надрукаваць да канца ці да якога‑н. месца. Дадрукаваць падручнік. Дадрукаваць старонку да палавіны.

2. Надрукаваць дадаткова. Дадрукаваць яшчэ сто экземпляраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

допеча́тать сов. дадрукава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дадруко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дадрукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дадруко́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дадрукоўваць — дадрукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дадруко́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. дадрукоўваць — дадрукаваць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dodrukować

зак. дадрукаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

припеча́тать сов.

1. (добавить к напечатанному) дадрукава́ць, прыдрукава́ць;

2. уст. (напечатать) надрукава́ць;

3. (запечатать чем-л.) разг. запяча́таць, прыпяча́таць;

4. (поставить печать на чём-л.) прост. запяча́таць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)